kven er den 81-år gamle heksa som stal rygggen min mens eg sov, og korleis kom ho seg inn vindauget i tredje etasje?

Det står ei kvinne med skaut i utkanten av parken. Skjørtekantane heng hardt mot jorda, lagvis, som ein sedimentær bergart, ein skiferstakk innanfor framstykket, det bergtakande blikket, hogd i meg, der eg kjem gåande ned vegen mot ho. Sedimenta i naturen; danna av forvitring, hugsar eg frå skulen, av nedbryting ...

Eg har ein venn som prøvar å få meg til å skrive på papir. Orda vert noko meir då, seier han, noko du ikkje kan ta vekk, seier han, for på arket vert orda dine varige. Verande. Vakre. Vert du ikkje blenda av den kvite skjermen? spør han, og eg ...