«23 timar» er ein poetisk tekst om å leve nesten heile døgnet i senga på grunn av alvorleg sjukdom. Eg ville skildre korleis livet kan vere både avgrensa og rikt på same tid — ein stad der skam, sorg, humor, håp og kreativitet finst side om side. Teksten utforskar spennet mellom det kroppen ikkje maktar, og alt sjela likevel prøver å halde fast i: relasjonar, kvardagsgleder og små glimt av fridom. Målet mitt er å gi eit ærlig innblikk i ei verd som mange lever i, men få ser, og vise at kunst og ord kan eksistere sjølv i dei mest avgrensa romma.