På ein skarp, nøktern og presis måte fortel Karlsmoen ei historie om dynamikk, roller og relasjonar innad i ein liten familie ved å sentrere forteljinga rundt ei lysekrone. Menneska i forteljinga oppleves skjøre og forgjengelege, som om dei berre finnes i denne verda eit kort augneblikk, for så å bli til minner, medan lysekrona i forteljinga er evig og står gjennom alt.

Historia har ei god oppbygging og forfattaren skil seg positivt ut frå mange andre bidrag ved at kvart ord vil ein stad, kvart ord trekker i ein tilsikta retning og er signifikant.

Det er ein poetisk og kjenslevar tekst som maktar å setje i gong refleksjonarar og som lagar rom for eigne tankar og erfaringar. Bra skrive!

Merethe Offerdal